Temat pożywienia pojawia się w Biblii wielokrotnie, zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie. Izraelici spożywali dwa zasadnicze posiłki: południowy i wieczorny. Posiłki jadane były przy niskich stołach, bez użycia sztućców, których w tamtych czasach jeszcze nie znano. Nie używano także indywidualnych talerzy; ich rolę pełnił chleb, na który nakładano mięso (lub ryby) maczane w sosie (Chouraqui, 2012, s.163). Często jedzono chleb z soczewicą, jak w tym przypadku: Jakub podał Ezawowi chleb i ugotowaną soczewicę, a on jadł i pił (Biblia, Rdz 25,33). Pracujący w polu żniwiarze dostawali polewkę zagęszczoną kawałkami chleba (Biblia, Dn 14,33).

Chleb był najważniejszym produktem żywnościowym. Występuje w Biblii wielokrotnie, jest podstawowym składnikiem posiłków. Wypiekano go głównie z jęczmienia, ale wykorzystywane też były inne składniki mąki chlebowej, mieszanki pszenicy i jęczmienia, bobu i soczewicy, prosa i orkiszu, znane, jako chleb Ezechiela (Biblia, Ez 4,12). Ciasto chlebowe mogło być wypiekane w różny sposób: „Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę pokarmową ciasto pieczone w piecu, będą to placki przaśne z najczystszej mąki zaprawionej oliwą albo przaśne podpłomyki, pomazane oliwą. Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę z pokarmów potrawę smażoną na patelni, to przyrządzisz ją z najczystszej mąki niekwaszonej, zaprawionej oliwą. Pokruszysz ją na kawałki i polejesz oliwą. To jest ofiara z pokarmów. Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę z pokarmów ciasto gotowane w rondelku, to będzie ono z najczystszej mąki zaprawionej oliwą” (Biblia, Kpł 2,4 – 2,7).

Gdy zabrakło chleba w czasie wyjścia ludu Izraela z Egiptu Bóg zesłał mannę: „Manna zaś była podobna do nasion kolendra i miała wygląd bdelium. Ludzie wychodzili i zbierali ją, potem mełli w ręcznych młynkach albo tłukli w moździerzach. Gotowali ją w garnkach lub robili z niej podpłomyki; smak miała taki jak ciasto na oleju. Gdy nocą opadała rosa na obóz, opadała równocześnie i manna (Biblia, Lb 11,7-11.9).

Chleb był podstawowym składnikiem wieczerzy, także Ostatniej Wieczerzy. Gdy chleba zabrakło Jezus dokonał cudu rozmnożenia 5 chlebów i 2 ryb tak, że starczyło go dla 5 tysięcy słuchających jego nauk (Biblia, Mk 6,34-6,41).

Ryby to kolejny produkt żywnościowy często występujący w Biblii; wszak kilku uczniów Chrystusa to rybacy. Ryby mogły być pieczone w ognisku: „kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb” (Biblia, J 21,9). Ale ryby jedzono też na słodko: „podali mu kawałek ryby pieczonej i plaster miodu” (Biblia, Łuk 24,42).

Ważnym produktem w kuchni Izraelitów była oliwa z oliwek. Gaje oliwne były źródłem tego cennego tłuszczu, który pozyskiwano przez wytłaczanie. Oliwa używana była do wielu celów, m.in. do wyrobu chleba „niekwaszony chleb, i niekwaszone placki zaczynione na oliwie, i niekwaszone opłatki namaszczone oliwą. Zrobisz je z najprzedniejszej mąki pszennej” (Biblia, Wjs 29,2).

Bardzo pożądanym składnikiem posiłków było mięso, spożywano je jednak rzadko. Zazwyczaj było to mięso owiec lub kozłów. Izraelici wyprowadzeni przez Mojżesza z niewoli egipskiej, narzekali na jego niedostatek i wspominali czas spędzony w Egipcie jako lepszy, w którym nie brakowało im mięsa, czy innych produktów. „Pospólstwo zaś, które znalazło się wśród nich, ogarnęła pożądliwość, więc także i synowie izraelscy zaczęli na nowo biadać i mówili: Obyśmy mogli najeść się mięsa! Przypominamy sobie ryby, któreśmy jadali w Egipcie za darmo, i ogórki, dynie i pory, i cebulę, i czosnek; A teraz opadliśmy z sił, bo nie mamy nic, a musimy patrzeć tylko na tę mannę” (Biblia, Lb 11,4-11,6). Opis przygotowania i podawania mięsa pojawia się niejednokrotnie, choć nie było ono codzienną strawą „zabija się woły i barany wszyscy jedzą mięso i pija wino zachęcając się nawzajem: Jedzmy i pijmy bo jutro pomrzemy”. (Biblia, Iz 22,13). Spożywanie mięsa dozwolone było pod warunkiem dokładnego oczyszczenia z krwi, której pod karą wykluczenia z narodu Izraelskiego nie można było jeść. Nakaz ten wielokrotnie jest powtarzany.

Inne produkty żywnościowe, znane z Biblii to dostarczone Dawidowi i jego wojownikom przed bitwą wraz z naczyniami i garnkami glinianymi pszenica, jęczmień, mąka, prażone ziarno fasoli, soczewicy, miód, masło, ser owczy i krowi. (Biblia, 2SM 17,28)

Najcenniejsze produkty, za które w czasach głodu można było kupić zboże według Izraela były „to, co w naszym kraju jest najcenniejszego .... wonnej żywicy, nieco miodu, wonnych korzeni, olejków, owoców, pistacji i migdałów.” (Biblia, Rdz 43,11).

Wspomniane wyżej wino spożywano nie tylko do potraw mięsnych. Było ono na równi z wodą, napojem codziennym, otrzymywanym z licznych winnic. Praca w winnicach była wspominana tak często jak praca na roli. Nie jest jednak pewne, gdy mowa o winie, czy chodzi o napój alkoholowy, czy też zwykły sok winogronowy. Obydwie możliwości należy brać pod uwagę. (Chouraqui, 2012 s.162). Wina nie mogło zabraknąć na ucztach. Przemienienie wody w wino w czasie wesela w Kanie Galilejskiej było pierwszym cudem Jezusa, zapisanym przez Jana Ewangelistę (Biblia, JAN 2,1-2,11).

Zapewne, jak w innych kulturach, przepisy na wykonanie potraw były spisywane, nieznane są nam jednak informacje o ich zachowaniu. Biblia podaje wiele informacji o posiłkach, ale z założenia nie może zawierać dokładnych instrukcji przygotowania potraw.

Najstarsze rękopisy tekstów biblijnych odnalezione w grotach Qumran, znane też jako Zwoje znad Morza Martwego, pisane po hebrajsku, aramejsku i grecku, znalezione w latach 1947–1956, systematycznie badane i dygitalizowane dostępne są pod adresem: https://archeologiabiblijna.wordpress.com/2012/01/01/najwazniejsze-zwoje-znad-morza-martwego-juz-online/.