Współczesne społeczeństwo, świadome wpływu żywienia na kondycję, jakość i długość życia, poświęca aspektom kulinarnym coraz więcej uwagi. W ostatnich latach stały się one nadzwyczaj modne i obecne są prawie we wszystkich stacjach telewizyjnych, gdzie utalentowani kucharze – gawędziarze zyskują coraz większą widownię. Kulinarne tematy są także częstym wątkiem filmowym, przykładem może być chociażby słynna Uczta Babette oparta na opowiadaniu Karen Blixen, czy oparta na powieści Joanne Harris Czekolada. Jedzenie jest tematem szeroko opisywanym w dziełach literackich różnych epok i gatunków, ale szczególne miejsce znalazło w książce kucharskiej. Mimo że obecnie na popularności zyskują wyspecjalizowane blogi kulinarne, będące dużą konkurencją, tradycyjne przepisy i książki kucharskie wciąż cieszą się zainteresowaniem.

Preferencjami żywnościowymi na przestrzeni wieków zajmują się historycy, jak też antropolodzy kultury, którzy opierając się na dokumentach a także rezultatach badań archeologicznych, zdali sobie sprawę, że prawdziwa historia to nie tylko układy i traktaty polityczne,  wojny, bitwy, dzieje rodów królewskich, koalicji, ale także historia przemian społecznych i kulturowych, obraz tradycji, zwyczajów i upodobań. W tym nurcie powstały serie publikacji omawiających życie codzienne, począwszy od czasów biblijnych (Chouranqui A. 2012), jak też seria poświęcona historii życia prywatnego w różnych epokach - począwszy od Cesarstwa Rzymskiego (red. Paul Veyne) przez historię czasów feudalnych w Europie i okres Renesansu (red. Georg Duby), Oświecenia (red. Philippe Aries, Roger Chartier), do czasów współczesnych (Michelle Perrot oraz Antoine Prost, Gerard Vincet). W badaniach tych prym wiedli historycy francuscy. Ich dorobek będący wynikiem wielu lat pracy, przetłumaczony na wiele języków, zainspirował zespoły badawcze w innych krajach.

W Polsce pierwsze kompleksowe opracowanie historii życia codziennego ukazało się w 2008 r.  Była to przygotowana pod kierunkiem Andrzeja Chwalby praca zbiorowa „Obyczaje w Polsce. Od średniowiecza do czasów współczesnych”, w której zwyczaje kulinarne zajmują równorzędne z innymi zagadnieniami miejsce.  Wspomnieć należy też unikatowe dzieło Jędrzeja Kitowicza „Opis obyczajów za panowania Augusta III”, będące kronikarskim zapisem konkretnych, często mało pochlebnych zachowań przedstawicieli różnych warstw społeczeństwa, które odnotowywał bystry obserwator. Między innymi przedstawił on, zaobserwowany w życiu niższych sfer, opis karmienia dzieci przeżutym przez matki pokarmem, często popijanym alkoholem,. Znajdziemy tu również informacje na temat postów w zakonach oraz zachowań przy stole podczas rozmaitych bankietów i rautów, które dzisiejszego czytelnika napawać mogą zdumieniem, jeżeli nie odrazą.

Obok historycznych zapisów życia codziennego, mamy też inne przekazy związane z kulinarnymi zwyczajami, w tym zapis słynnej uczty u Wierzynka wydanej z okazji wielkiego zjazdu europejskich monarchów  w 1364 r. w Krakowie, zorganizowanego przez króla Kazimierza Wielkiego. Celem zjazdu było zażegnanie konfliktów politycznych i podpisanie ugody będącej  "zbiorowym układem bezpieczeństwa środkowoeuropejskiego", której ceną było  małżeństwo cesarza Karola IV z  wnuczką króla polskiego, Elżbietą Pomorską. Oprawą i symbolem tego wydarzenia stała się opisana przez Długosza wystawna i trwająca aż 21 dni uczta u Wierzynka, którą interesowało się  już wielu historyków.

Wśród badaczy historii sztuki kulinarnej i wyżywienia zdecydowanie wyróżnia się toruński historyk, prof. Jarosław Dumanowski, który stał się ekspertem w tej dziedzinie w Polsce i jest inicjatorem edycji staropolskich książek kucharskich w ramach projektu Monumenta Poloniae Culinaria, wydawanej przez Muzeum w Wilanowie. 

Na tej wystawie staramy się zaprezentować historię książki kulinarnej w świecie. Ze względu na problem praw autorskich nie wszystkie ilustracje umieszczamy bezpośrednio na naszej wystawie; część z nich linkujemy do źródła. Nie mogliśmy też sobie odmówić przyjemności przytoczenia co bardziej intrygujących przepisów.