Niewiele informacji o życiu de la Varenne'a wydaje się pewnych. Zawarta w jego dziele dedykacja dla markiza d'Huxelles i gubernatora Chalon-sur-Saône sugeruje, że wcześniej gotował na jego dworze. Był kojarzony także z kuchnią Marii Medycejskiej.

Wydane w 1651 przez La Varenne'a dzieło Kucharz francuski (Le Cuisinier François, Enseignant la maniere de bien apprester & assaisonner rout sortes de Viandes grasses & maigres, Legumes, Patisseries & autres mets qui se servent tant sur les Tables des Grands que des particuliers) stało się obok prac Nicholasa de Bonnefons i François Massialota jednym z kanonicznych tekstów francuskiej kultury kulinarnej. Dzieło zrywa z włoską tradycją, dominującą na stołach Francji od XVI w. Miejsce obficie przyprawianej, aromatycznej kuchni zajmują dania, w których dominują własne aromaty wykorzystanych składników. Smak dawnych potraw, nasyconych aromatem imbiru, kardamonu i cynamonu zaczynają określać dodatki ziołowe - pietruszka, tymianek, wawrzyn. Pogardzane wcześniej warzywa – kalafior, groszek i ogórek stają się "pełnoprawnymi" składnikami potraw. Nowy smak potraw podkreśla przygotowanie mięsa tak, aby wydobyć z niego maksimum smaku.

To jedna z tych książek, które wywarły znaczący wpływ na kuchnię francuską, ale i zrewolucjonizowały średniowieczną i renesansową sztukę kulinarną. Le Cuisinier François łamała bowiem dotychczasowe włoskie tradycje gotowania. Varenne zamieścił w książce typowo francuskie potrawy przyprawiane rodzimymi, a nie importowanymi ziołami

Źródła internetowe

• Artykuł na Wikipedii