Jednym z najwcześniejszych średniowiecznych zbiorów przepisów jest Le Viandier, powstały w XIV w. i przypisywany Guillamowi Tirelowi, zwanemu Taillevent. Tirel ur. ok. 1315 r. był kuchmistrzem na dworze Filipa VI I Karola V. Co ciekawe, najwcześniejsza wersja dzieła jest datowana na 1300, dziesięć lat przed urodzenie Tailleventa, co świadczy o powszechnej w średniowieczu praktyce plagatowania i kopiowania starszych manuskryptów. Obok Liber de Coquina i angielskiej Forme of Cury jest to jeden z najstarszych i najbardziej znanych średniowiecznych zbiorów przepisów kulinarnych.

Zachowały się cztery manuskrypty dzieła. Najstarszy, powstały w końcu XIII lub na początku XIV w., przechowywany jest Archives cantonales du Valais w Sionie w Szwajcarii. Pozostałe, pochodzące z XIV-XV w. są w Bibliotece Narodowej w Paryżu, Bibliotece Watykańskiej i Bibliothèque Mazarine w Paryżu. W najstarszej wersji rękopisu znajduje się około 130 przepisów.

Około 1486 roku Le Viandier został wydrukowany bez strony tytułowej oraz bez podania roku i miejsca wydania, chociaż bez wątpienia w Paryżu. Wydanie to zawierało dodatkowe 142 przepisy, których nie znajdziemy w manuskrypcie. Do roku 1615 ukazały się dwadzieścia cztery edycje Le Viandier. Książka ta wywarła ogromny wpływ nie tylko na kuchnię francuską, ale na całą sztukę kulinarną średniowiecza.

Źródła internetowe

• Artykuł na angielskojęzycznej Wikipedii