Stroje ślubne, ze względu na uroczysty charakter wydarzenia, któremu towarzyszą oraz symbolikę, którą przypisała im tradycja, zajmują szczególne miejsce w dziedzinie mody. Zwyczaj noszenia przez pannę młodą białej sukni i welonu symbolizujących czystość zaczął kształtować się pod koniec XVIII wieku (Sieradzka A., 2013, s.244). Podobnie jak w przypadku codziennego ubioru, elementy stroju ślubnego ulegały przemianom i wpływom bieżących tendencji.Długość sukien  ślubnych zmieniała się. Na przełomie XIX i XX wieku obowiązywała długość do ziemi oraz okazały tren. (Ta moda, choć w odnowionej wersji, powróciła w latach 30. XX wieku). Natomiast krótko po I wojnie światowej suknie sięgały za kolano, ukazując białe pończochy i pantofle zwykle na niewielkim obcasie. Suknie ślubne cechował skromny krój, proste wykończenia, minimalizm w stosowaniu dekoracji i detali. Dekolty sukien były łagodnie wykrojone, tak aby nie odsłaniały zbyt dużo. Obowiązywały również długie rękawy oraz obniżony stan. Panny młode przeważnie nie zakładały biżuterii w dniu ślubu lub bardzo delikatne ozdoby. Częstym dodatkiem były natomiast rękawiczki. Długi welon, uszyty najczęściej z tiulu, okrywał głowę panny młodej zasłaniając czoło. Typowym elementem stroju ślubnego były zakładane na welon wianki mirtowe lub przepaski dekorowane kwiatami i ozdobnymi koralikami (Sieradzka A., 2013, s.244).
Podstawą stroju pana młodego była nieskazitelnie biała koszula, ciemny żakiet, frak lub surdut oraz spodnie zaprasowane w kant. Ślubny strój mężczyzny był trzyczęściowy - spodnim elementem ubioru była dopasowana kamizelka często w kolorze koszuli lub żakietu. W przypadku ślubu wojskowego, pan młody miał na sobie mundur galowy.
Na przełomie wieków nadal modne były wysokie, usztywnione kołnierzyki, mocno opinające szyję (tzw. vatermörder). W drugiej dekadzie XX wieku uległy one spłyceniu, co dawało więcej swobody (http://www.buw.uw.edu.pl/wystawy/modameska/dodatki.html). Do kołnierzyków o łamanych rogach zakładano muchę, najczęściej białą. Dodatkiem do stroju pana młodego były również białe, jedwabne rękawiczki oraz kwiat w butonierce przystrojony niekiedy białą wstążką.