Modny styl życia wymagał modnego stylu ubierania. Różne formy spędzania czasu wolnego prowokowały do tworzenia nowych praktycznych rozwiązań w dziedzinie mody. Aktywny wypoczynek nie tylko nie był zwolnieniem z modnego wyglądu, ale stawał się pretekstem do prezentowania najnowszych trendów. W okresie międzywojennym ewolucja strojów wiązała się z rosnącą popularnością sportu, a także wyjazdów turystycznych, pobytów w kurortach i uzdrowiskach. Powodzeniem cieszyły się takie rozrywki jak gra w tenisa, w golfa, jazda na rowerze, jeździectwo, sporty zimowe, a w wyższych sferach także polowania, jazda samochodem.
W latach 20. XX wieku w doborze stroju sportowo-rekreacyjnego obowiązywały pewne zasady, jednak widać wyraźnie dążenie w kierunku wygody i funkcjonalności. Ważne było, aby ubiór nie ograniczał i nie krępował ruchów (Sieradzka A., 2013, s.131).Równie istotne było obuwie, pojawiły się nowe sportowe modele: półbuty na niskim obcasie, espadryle, a na lato sandały. Najodpowiedniejszymi nakryciami głowy, w zależności od aktywności sportowej lub turystycznej, były słomkowe kapelusze, cyklistówki, berety, a także przepaski i chustki (np. na plaży, na korcie tenisowym). W ubiorze sportowym obowiązywała również odpowiednia kolorystyka, dominowały jasne kolory – beż, biel, które łączono najczęściej z granatem i odcieniami brązu (Dziekońska-Kozłowska A., 1964, s.219).

Moda sportowa korzystała nie tylko z prostszych, luźniejszych fasonów, ale także z wygodniejszych, układających się dzianin i tkanin takich jak: dżersej, tweed, welur, flausz. Zarówno w ubiorze męskim, jak i kobiecym pojawiły się swetry, pulowery, kurtki, trencze. W tym czasie popularne stały się okrycia wierzchnie oraz dodatki szyte ze skóry i zamszu (płaszcze, czapki, rękawiczki, buty) (Dziekońska-Kozłowska, A., 1964, s.218).