malarz, grafik, rysownik
Data urodzenia: 1906 r.
Miejsce urodzenia: Lwów
Data śmierci: 1988 r.
Dyplom: 1933 - Akademia Sztuk Pięknych, Kraków
W latach 1926-1933 Stanisław Borysowski studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie grafikę i malarstwo pod kierunkiem Władysława Jarockiego, Ignacego Pieńkowskiego i Tadeusza Axentowicza. Następnie w filii ASP w Paryżu kontynuował studia w pracowni Józefa Pankiewicza. W 1932 przebywał na stypendium Funduszu Kultury Narodowej we Włoszech.
Czas II Wojny Światowej spędził we Lwowie. Tu był członkiem Związku Radzieckich Artystów Ukrainy i utrzymywał się przy życiu jako kierownik spółdzielni.
W 1945 roku wrócił do Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie jako asystent. W 1946 roku objął Katedrę Malarstwa Dekoracyjnego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1949 otrzymał stanowisko profesora malarstwa. Po zmianach strukturalnych i politycznych w 1953 r. poszczególne jednostki Wydziału zostały połączone i Borysowski został kierownikiem Katedry Malarstwa, kierując jednocześnie Zakładem Kompozycji Figuralnej. W 1969 r., kiedy w wyniku reformy szkolnictwa wyższego Wydział Sztuk Pięknych został podzielony na dwa instytuty: Instytut Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa oraz Instytut Artystyczno-Pedagogiczny, dyrektorem tego ostatniego został prof. art. mal. Stanisław Borysowski. W latach późniejszych pełnił funkcję dziekana Wydziału Sztuk Pięknych.
W latach 1953-1972 Borysowski był też równolegle wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecna Akademia Sztuk Pięknych), gdzie od 1953 r. prowadził Pracownię Malarstwa na Wydziale Malarstwa, a w latach 1955-1964 był dziekanem Wydziału Malarstwa. Ponadto pracował także w łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych (ówczesna Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Łodzi), gdzie w latach 1950-1952 pełnił funkcję Rektora.
Wraz z Tymonem Niesiołowskim i Bronisławem Jamonttem zaliczany jest do inspiratorów i twórców, którzy zadecydowali o kształcie toruńskiego środowiska artystycznego. Prowadząc od 1945 roku ponad czterdziestoletnią działalność dydaktyczną na uczelniach artystycznych w Toruniu, Łodzi i w Gdańsku, wywarł silny wpływ na kolejne pokolenia grafików i malarzy. Jego prace, nie wystawiane przez wiele lat, osiągają wysokie ceny na rynku dzieł sztuki.
Uczestniczył w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą.
Od 1934 roku należał do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”.
Był współzałożycielem i najaktywniejszym uczestnikiem stowarzyszenia „Grupa Toruńska”, działającej od 1958 do 1978 r., a także członkiem ZPAP.
W 20 rocznicę śmierci Galeria Sztuki Współczesnej Dom Aukcyjny "Rempex" w Warszawie zorganizowała wystawę prac Stanisława Borysowskiego i jego żony Krystyny Dąbrowieckiej-Borysowskiej, Razem i osobno.
Najważniejsze wystawy:
– udział w wystawie sztuki polskiej, Galeria Trietiakowskia, Moskwa,
– Międzynarodowa Wystawa Malarstwa, Carnegie Institute, Pittsburg,
1934 – XIX Biennale w Wenecji,
1937 – Międzynarodowa wystawa sztuki i techniki w życiu współczesnym, Paryż,
1939 – zdobycie srebrnego medalu na Światowej Wystawie, Nowy Jork
Zobacz także:
do góry 
