Konserwator dzieł sztuki, profesor UMK
Data urodzenia: 1964 r.
Miejsce urodzenia: Bydgoszcz
W latach 1983-1986 studiował chemię na Wydziale Chemii Inżynierskiej w Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy (obecnie Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy). W latach 1986-1991 studiował konserwację malarstwa i rzeźby polichromowanej w Instytucie Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, uzyskując tytuł magistra w 1991 r. Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał w 1998 r. w Instytucie Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika na podstawie rozprawy pt. Ochrona impastowej warstwy malarskiej obrazów olejnych na płótnie podczas trwania zabiegów konserwatorskich. W roku 2003 uzyskał stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu za rozprawę pt. Zagadnienia technologii i techniki malarstwa Jacka Malczewskiego. Jest autorem ponad czterdziestu artykułów w czasopismach i publikacjach naukowych poświęconych badaniom i konserwacji malarstwa sztalugowego i ściennego oraz rzeźby polichromowanej. Prof. Dariusz Markowski od 1990 r. jest pracownikiem Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, od 2009 r. kierownikiem Zakładu Konserwacji i Restauracji Sztuki Nowoczesnej.
Zainteresowania naukowe prof. Dariusza Markowskiego koncentrują się głównie na problematyce związanej z badaniami techniki i technologii malarstwa, jego stanu zachowania oraz określania przyczyn powstawania zniszczeń, jak również na badaniach nad nowymi metodami i środkami stosowanymi w konserwacji malarstwa sztalugowego, ściennego i rzeźby polichromowanej.
Prof. Dariusz Markowski był członkiem wielu zespołów badawczo-konserwatorskich, aktywnie uczestnicząc w realizacji podjętych badań m.in. w badaniach prowadzonych w ramach interdyscyplinarnego projektu badawczego – Datowania Metodą TL (termoluminescencji), w polsko-niemieckim programie opracowywania wybranych zagadnień konserwatorskich dla kościoła Pokoju w Świdnicy (Dokumentation der konservatorischen Maßnahmen des Ölgemäldes auf Leinwand an der Decke der Hohbergloge).
Szczególne miejsce w pracy naukowo-badawczej prof. Markowskiego zajmują badania nad oceną autentyczności polskiego malarstwa końca XIX i XX wieku (m.in. obrazów: J. Malczewskiego, T. Makowskiego, L. Wyczółkowskiego, J. Stanisławskiego, E. Zaka), autorskie programy konserwatorskie, badania stanu zachowania i zniszczeń w tym część dokumentacji konserwatorskich konserwowanych obiektów, poszerzonych o szczegółowe badania technologii. Jest autorem badań i programów prac konserwatorskich dla wielu zabytkowych budowli.
Profesor Markowski jest wykonawcą wielu realizacji konserwatorskich. W swoim dorobku ma konserwację ponad dwustu obrazów sztalugowych z muzeów, kościołów i zbiorów prywatnych, zarówno w kraju jak i za granicą. Jest wykonawcą prac konserwatorsko-restauratorskich polichromii ściennych, ołtarzy w tym kilku gotyckich (Babimost, Witoszyn, Dobiegniew), zabytkowych ambon, chrzcielnic i rzeźb. Jest również wykonawcą konserwacji zabytkowych wnętrz ratusza we Wschowie oraz odkrywcą i wykonawcą dekoracji wnętrz projektu Henry’ego van de Velde w dawnym sanatorium w Trzebiechowie. Jest autorem ekspertyz sądowych dotyczących oceny autentyczności obrazów. Pełnił i pełni liczne nadzory nad pracami konserwatorskimi, jest również ekspertem - członkiem komisji konserwatorskiej trzech gotyckich ołtarzy z kościoła św. Jakuba w Hamburgu oraz biegłym sądowym, członkiem wielu stowarzyszeń i komisji konserwatorskich.
Nagrody i wyróżnienia:
2002 – Książka D. Markowskiego Zagadnienia technologii i techniki malarstwa Jacka Malczewskiego (Toruń 2002) została uznana bestsellerem wydawniczym UMK, otrzymała też wyróżnienie MENiS, Atena 2002
Zobacz także:
do góry 
