Pisarz, eseista, dziennikarz, wieloletni kierownik literacki Teatru im. Wilama Horzycy
Data urodzenia: 1925-2007
Miejsce urodzenia: Borysław, Ukraina
Debiut:
1954 - powieść Inauguracja.
Zdzisław Wróbel jest autorem ośmiu tomów prozy, sześciu sztuk teatralnych wystawianych w teatrach i telewizji oraz licznych tomów esejów.
Przez ostatnie 60 lat, aż do śmierci, żył i tworzył w Toruniu, który jest też tłem fabuły kilku jego książek
Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Wł. Jagiełły w Drohobyczu, a jego nauczycielem był m. in. znakomity pisarz Bruno Schulz. W okresie okupacji hitlerowskiej pracował jako robotnik rolny w okolicach Dukli, a następnie w obozie pracy w Borysławiu.
W 1944 roku wstąpił do wojska i ukończył szkołę oficerską artylerii. Po przybyciu do Torunia rozpoczął naukę najpierw w Studium Przygotowawczym UMK, a następnie studia na filologii romańskiej i rosyjskiej toruńskiej uczelni. Wykształcenie uzupełniał później na kursach językowych na uczelniach we Francji (Tours), Włoszech (Perugia) i w Anglii (w The City of London College). W latach 1951-1952 był kierownikiem działu kultury warszawskiego pisma studenckiego "Po Prostu".
W latach 1953-1958 pracował w bydgoskim oddziale PAP, a od 1959 w redakcji dwutygodnika "Pomorze", gdzie był sekretarzem redakcji, zastępcą redaktora naczelnego i redaktorem naczelnym. Jako uznany już dramaturg został kierownikiem literackim Teatru W. Horzycy, gdzie pracował do przejścia na emeryturę w 1981 roku.
W ankiecie literackiej ("Rzeczpospolita" z 15 IV 1989) Zdzisław Wróbel tak napisał o swojej twórczości literackiej: „Bohaterami moich powieści i sztuk teatralnych byli ludzie aktywni, usiłujący zmienić rzeczywistość, naprawić świat, walczyć w obronie swoich ideałów. Popadali w dramatyczne konflikty, doznawali porażek i rozczarowań, ale udało im się czegoś dokonać, co pozostawiało ślad, służyło wyższym celom”.
Jak zaznaczył Zefiryn Jędrzyński - autor wspomnień o pisarzu, „twórczość literacka Zdzisława Wróbla jest mocno osadzona w realiach. Powieści Inauguracja, którą debiutował w 1954 roku, towarzyszyła nawet atmosferka skandaliku, ponieważ jej bohaterami były łatwe do rozszyfrowania i nie zawsze pozytywnie naszkicowane postacie środowiska naukowego UMK. Autor studiował realia życia w Toruniu, pisząc swoją następną powieść: Eldorado (1962), czy Szczeble (1968). Tą ostatnią naraził się miejscowemu środowisku politycznemu, szkicując tendencje karierowiczowskie łatwych do rozszyfrowania pierwowzorów pracowników lokalnego aparatu partyjnego”.
Sztuki Zdzisława Wróbla wystawiano w wielu teatrach. Niektóre zrealizowano w telewizji inne w radiu.
opracowano na podstawie: Zefiryn Jędrzyński: Dociekliwy pisarz i przyjazny człowiek „Nowości. Dziennik toruński” z dnia 8 grudnia 2007, s. 13.
Zobacz także:
Teatr im. Wilama Horzycy
do góry 
