Teatr im. Wilama Horzycy
Gmach teatru:
Budynek Teatru jest dziełem wiedeńskiego atelier, którego właścicielami byli architekci Fellner i Helmer. W ówczesnej Europie byli oni niemal bezkonkurencyjni, bowiem według ich projektów w wielu miastach, od Odessy przez Wiedeń, Pragę po Hamburg, powstało 39 teatrów. Toruński obiekt powstał w rekordowym tempie: 4 lipca 1903 r. rozpoczęto kopanie fundamentów, a 30 września 1904 r. miało miejsce uroczyste otwarcie Teatru. Styl architektoniczny budynku określany jest najczęściej mianem „neobarokowy z wyraźnymi elementami secesji”. W ciągu wielu lat swojego istnienia gmach poddawany bywał remontom i modernizacjom. Stare zaplecze teatralne zostało w 1941 roku rozebrane. Jego budowę rozpoczęto dopiero w 1986 roku, wg projektu toruńskiego architekta Czesława Sobocińskiego, który nawiązał do stylu budynku głównego. Do budowy gmachu Teatru władze miejskie przymierzały się od dłuższego czasu. W XIX wieku spektakle wystawiano w Dworze Artusa, jednak coraz gorszy stan techniczny budynku zaczął stanowić zagrożenie dla widzów. Wydano nawet zakaz użytkowania sali teatralnej. Pierwszy projekt budowy nowego gmachu Teatru powstał w 1865 r., jednak stale odkładano decyzję o rozpoczęciu robót, głównie z przyczyn finansowych. Ostatecznie miasto zaciągnęło pożyczkę, jednak państwowa dotacja obwarowana została nakazem wystawiania przedstawień wyłącznie w języku niemieckim. W 1909 roku przed wejściem do Teatru ustawiono posągi symbolizujące dramat i muzykę: Melpomeny z mieczem w ręku i Terpsychory z lirą i plektronem.
do góry 
