Dziennikarz i pisarz pomorsko – wielkopolski. Wydawca nieznanych wierszy młodzieńczych J. Kasprowicza .
Data urodzenia: 1909
Miejsce urodzenia: . Castorp, Westfalia, Niemcy
Data śmierci: 1951 r., Toruń
Syn Michała Dorożyńskiego - polskiego górnika i działacza oświatowego w Westfalii. Do Polski wrócił w 1919 r. W okresie okupacji ukrywał się pod przybranym nazwiskiem na terenie Kujaw i Bydgoszczy i egzystował w bardzo trudnych warunkach materialnych, co odbiło się na jego zdrowiu (pracował min. w warsztatach kolejowych i jako robotnik kanalizacyjny). W 1945 r. przeprowadził się na stałe do Torunia. Mieszkał przy ul. Łaziennej 1. Pomimo złego stanu zdrowia był aktywnym publicystą i działaczem kultury. Jego żoną była literatka ludowa - Celina Lewandowska.
Pracę dziennikarską rozpoczął w 1929 r. w charakterze praktykanta w redakcji pisma Piast Wielkopolski . Krótko po tym został redaktorem odpowiedzialnym Gazety Szamotulskiej (w tym samym czasie był też korektorem i kierownikiem literackim Drukarni J. Kawalera w Szamotułach). W 1932 r. związał się z Dziennikiem Kujawskim oraz dodatkiem Piast w Inowrocławiu. Od końca 1937 r. aż do wybuchu wojny był kierownikiem działu kultury i sztuki w toruńskim Słowie Pomorskim, pisał też artykuły i recenzje dotyczące lokalnych wydarzeń artystycznych oraz tradycji kultury do prasy pomorskiej, poznańskiej i śląskiej (Teka Pomorska, Dziennik Bydgoski, Kurier Poznański, Polonia, Tęcza, Zaranie Śląskie). Po wojnie został najpierw kierownikiem toruńskiego oddziału PAP, następnie zaczął współpracę z Robotnikiem Pomorskim (później Głos Pomorza), gdzie pisał artykuły o życiu kulturalnym Pomorza oraz o tematyce oświatowej czy społecznej. Publikował też w innych czasopismach lokalnych i ogólnopolskich (Odrodzenie, Odra). Prowadził również studia nad kulturą i historią regionu wielkopolskiego, kujawsko - pomorskiego, Kaszub i ziemi śląskiej, wydał kilka książek poświęconych zapomnianym lub mało znanym politykom, działaczom społecznym i twórcom tych regionów.
Dereżyński pochowany został na cmentarzu św. Jerzego w Toruniu.
Nagrody:
1947 - Toruń - Nagroda za utwór sceniczny Flisacy w Toruniu
Praca pisarska:
Życie, czyny i środowisko najpracowitszego Wielkopolanina (1929) - studium o J. Chociszewskim
Czarna księżniczka - Halszka z Ostroga (1931) - opowieść
Łzy goryczy (1932) - wiersze
Dożynki kujawskie - ludowy wodewil
Pułkownik Edmund Callier (1933),
Piotr Paliński (1933),
Jan Karol Maćkowski (1934),
Józef Chociszewski w Inowrocławiu (1935),
Antoni Stefański (1936)
Działacz śląski z niwy kujawskiej (1939) - książka o Bronisławie Koraszewskim
Nad Odrą i Bałtykiem (1946) - eseje
Wacław Bębnowski, rzeźbiarz nieznany (1947) - szkic
Żródło:
Bełkot J., Dereżyński Mieczysław, w: Mikulski K. (red.), Toruński Słownik Biograficzny, T. I, Towarzystwo Miłośników Torunia, Toruń 1998, s. 80-81.
Zobacz także:
do góry 
