Mielniczek Edward

Dziennikarz radiowy, literat, satyryk, poeta, aktor

Data urodzenia: 1920

Miejsce urodzenia: Przemyśl

Data śmierci: 2009


Ukończył III Szkołę Oficerską Piechoty w Inowrocławiu, gdzie 19 grudnia 1945 r. zdał maturę. W Inowrocławiu zorganizował z żołnierzami amatorski teatr, w którym był reżyserem i aktorem. W 1946 r. przyjechał do Torunia i przez rok był aktorem w Garnizonowym Teatrze Domu Żołnierza. Po ukończeniu półrocznego Studium Dramatycznego, zorganizowanego przez Adama Grzymałę-Siedleckiego w Bydgoszczy, podjął w latach 1949-1952 pracę jako aktor w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu. Grał m.in. w Wiośnie w Norwegii S. Engstranda doktora. Równocześnie od 1946 r. studiował na UMK polonistykę, którą ukończył w 1952 r. Był sprawnym organizatorem życia kulturalnego studentów. Po studiach porzucił pracę w teatrze na rzecz dziennikarstwa. Od 1952 r. pracował krótko w redakcji "Gazety Pomorskiej". Następnie był dziennikarzem radiowym w rozgłośni Bydgoszcz-Toruń. Od 1956 aż do emerytury w 1980 był kierownikiem studia w Toruniu i redakcji młodzieżowej. Był operatywnym redaktorem, powszechnie znanym, szanowanym i lubianym. Ujawnił swój talent literacki jako autor słuchowisk radiowych, opowiadań drukowanych w periodykach kulturalnych. Teatr "Baj Pomorski" zrealizował dwie jego sztuki: Strach co się dzieje i Całkiem inny świat. Publikował wiersze i opowiadania, m.in. na łamach "Pomorza", "Tygodnika Kulturalnego", "Życia Literackiego" i "Kultury". Obowiązki dziennikarskie nie sprzyjały pracy literackiej, której poświęcił się na dobre zwłaszcza na emeryturze. W 1989 opublikował opowiadanie Całkiem inny świat, a w 1999 r. Portret psubrata - opowieść poświęconą Brunonowi Schulzowi i jego mordercy, która spotkała się z dość szerokim odzewem. Opisał swoje dole i niedole z okresu prac przymusowych w Austrii w niepublikowanej dotąd książce W górach słonecznej Karyntii, którą bardziej interesowali się austriaccy niż polscy wydawcy. Jej fragment pt. Piękna żona bauera ukazał się w bydgoskim periodyku literackim "Metafora" (1990). Miał wielkie poczucie humoru i talent satyryczny, potwierdzony m.in. w cyklu wierszy Głowy toruńskie, drukowanym w „Przeglądzie Artystyczno-Literackim”. W latach 1952-1982 był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a następnie Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, Towarzystwa Bibliofilów im. J. Lelewela w Toruniu, ZLP i działaczem organizacji kombatanckich (ZBOWiD). Zmarł po długiej i uciążliwej chorobie 30 stycznia 2009 r.

Nagrody:
1979 - w konkursie Wydziału Kultury w Toruniu zdobył I nagrodę za wiersz Z prasy terenowej

Odznaczenia:

Krzyż Kawalerski OOP
Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi
Honorowa Odznaka Komitetu ds. Radia i TV
Złota Odznaka SDP


Zobacz także:

do góry