Bibliotekarz, bibliofil, muzykolog, współorganizator UMK i pierwszy dyrektor Biblioteki Uniwersyteckiej
Data urodzenia: 18 XII 1899
Miejsce urodzenia: Wilno
Data śmierci: 6 XII 1991
Dyplom: 1927 - Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie
Stefan Burhardt urodził się 18 grudnia 1899 r. w Wilnie. Jesienią 1921 r. rozpoczął studia filozoficzne i historyczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Stefana Batorego, podczas których dorabiał pracując jako praktykant w wileńskiej Bibliotece Publicznej i Uniwersyteckiej. W 1927 r. uzyskał doktorat z filozofii na podstawie rozprawy "Życiowe znaczenie filozofii" napisanej pod kierunkiem prof. T. Czeżowskiego. Po zakończeniu studiów ponownie pracował w Bibliotece Uniwersyteckiej, tym razem już jako kierownik Działu Czytelnictwa, a w 1934 r. został mianowany dyrektorem Wileńskiej Państwowej Biblioteki im. Wróblewskich. Praca w bibliotece pozwalała mu rozwijać swoje pasje i zainteresowania, które przejawiały się w corocznej publikacji "Bibliografii do historii ziem Wielkiego Księstwa Litewskiego", opracowywania biogramów do "Polskiego Słownika Biograficznego" oraz redakcji paru książek. Stefan Burhardt odegrał także niepoślednią rolę w utworzeniu w Toruniu uniwersytetu. Do grodu Kopernika przybył już 9 kwietnia, po czym przystąpił niezwłocznie do redagowania memoriałów i petycji do władz centralnych kierujących zespołem opracowującym struktury przyszłej uczelni. Kiedy powstanie UMK było przesądzone zajął się pracami zmierzającymi do utworzenia, początkowo na bazie Książnicy Miejskiej, biblioteki uniwersyteckiej, którą wyodrębniono od miejskiej w lutym 1946 r. W krótkim czasie zaadaptowano także na potrzeby biblioteki budynek przy ul. Chopina 12/18, w którym zgromadzono ponad 400 tys. woluminów głównie z obszaru Prus Wschodnich i Zachodnich. Instytucją kierował jednak tylko do połowy 1949 r. kiedy z powodów politycznych został odwołany na rzecz byłego rektora UMK prof. Ludwika Kolankowskiego. Pozostał jednak w bibliotece do czasu przejścia na emeryturę 1 lutego 1970 r. pozostając na stanowisku kierownika Działu Zbiorów Specjalnych, a następnie Oddziału Zbiorów Muzycznych. Dziełem życia Burhardta było jednak opracowanie katalogu polonezów polskich i obcych, nad którym pracował prawie 40 lat, w którym opisał 12 tys. kompozycji. Aktywnie uczestniczył także w licznych organizacjach związkowych oraz towarzystwach kulturalnych i naukowych. Z jego inicjatywy powstało w Toruniu Koło Związku Bibliotekarzy i Archiwistów Polskich. Był także członkiem m.in.: Towarzystwa Bibliofilów im. J. Lelewela oraz Towarzystwa Naukowego w Toruniu. Za swoją pracę otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, w tym Krzyż POW (1918), Krzyż Niepodległości (1931), Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (1944), medal "Za zasługi położone dla rozwoju Uczelni" (1977), Krzyż AK (1979), Krzyż Kawalerski OOP (1980), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1985). Zmarł 6 grudnia 1991 r. w Toruniu.
Zobacz także:
do góry 
