Artysta rzeźbiarz
Data urodzenia: 9 X 1922 r.
Miejsce urodzenia: Boniewo (Kujawy)
Data śmierci: 12 II 1999 r.
Witold Marciniak urodził się w 1922 r. w Boniewie na Kujawach. W latach 1947-52 studiował rzeźbę na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu pod kierunkiem prof. Stanisława Horno-Popławskiego i Tadeusza Godziszewskiego. Następnie współpracował z prof. Horno-Popławskim przy odbudowie zniszczonych w czasie II wojny światowej zniszczonych elementów i detali architektonicznych gdańskiej starówki. Rekonstrukcja Pięknej Madonny Toruńskiej zaginionej pod koniec wojny przyniosło Witoldowi Marciniakowi duże znaczenie, co było powodem jego zatrudnienia na Wydziale Sztuk Pięknych UMK. W Instytucie Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa w Zakładzie Konserwacji Rzeźby i Detali Architektonicznych pracował od 1957 r. do 1988 r. Równocześnie pełnił także funkcję przewodniczącego Sekcji Rzeźby w Toruńskim Oddziale Związku Polskich Artystów Plastyków.
W swoim dorobku ma 6 wystaw indywidualnych oraz udział w 24 wystawach zbiorowych. Brał udział w wystawach wojewódzkich, okręgowych i ogólnopolskich m.in.: w Warszawie, Gdańsku, Bydgoszczy, Opolu oraz w trzech wystawach międzynarodowych w Bolonii (1967), Pradze (1969) oraz Hawanie (1971).
Jego dorobek artystyczny obejmuje ponad 50 rzeźb w metalu, betonie, drewnie, granicie i gipsie, 20 medali, 20 pomników oraz 10 tablic pamiątkowych. Twórczość Witolda Marciniaka ewoluowała od form klasycyzujących poprzez ekspresję, aż po abstrakcję i realizm. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Okręgowego w Toruniu i Bydgoszczy, Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku, Muzeum w Grudziądzu i Włocławku, Muzeum Medalierstwa we Wrocławiu i Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
W 1988 r. przeszedł na emeryturę. Zmarł 12 lutego 1999 r., został pochowany na cmentarzu przy ul. Antczaka.
Nagrody i wyróżnienia:
1978 – Złoty Krzyż Zasługi
1984 – Medal 40-lecia PRL
1987 – Krzyż Kawalerski OOP
Opracowano na podstawie Toruńskiego Słownika Biograficznego
Zobacz także:
do góry 
