Sojak-Borodo Aleksandra
Recenzja:
Tym razem klocki są większe czarno-białe - dorosłe. Ich bohaterką nie jest już złotowłosa ciekawska dziewczynka, która korzysta z nieobecności domowników, ale młoda kobieta-artystka, żona, pochłonięta codziennymi czynnościami. Używając klocków odsłaniamy kolejne fragmenty jej życia, drobiazgi codzienności, rozbite na fragmenty, gesty, zdarzenia. Oglądamy domowe rozproszenie, sytuacje zwyczajne, spokojne, które składają się na sens życia. Strategia, jaką wybrała artystka polega więc na odkrywaniu znaczenia przeszłości, wspomnień i przedmiotów z nią związanych, po to by odnaleźć ich sens w dorosłym życiu. To równocześnie hołd codziennie układanym historiom, które stanowią ważną część tożsamości artystki.
/Małgorzata Jankowska. Tekst z katalogu inspiracje 2007/
do góry 
