Artysta malarz, dyrektor Galerii i Ośrodka Plastycznej Twórczości Dziecka w Toruniu
Data urodzenia: 1961 r.
Miejsce urodzenia: Świecie
Dyplom: 1987 – Wydział Sztuk Pięknych, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, dyplom na kierunku artystyczno-pedagogicznego w pracowni prof. Janusza Kaczmarskiego
Debiut:
Nie pamiętam, bardzo dawno temu.
Dyplom uzyskał w 1987 r. w pracowni prof. Janusza Kaczmarskiego na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, na kierunku artystyczno-pedagogicznym. Zajmuje się malarstwem i edukacją plastyczną. W swoim dorobku ma dziesięć wystaw indywidualnych oraz udział w kilkunastu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Od 1987 r. pracuje w Galerii i Ośrodku Plastycznej Twórczości Dziecka w Toruniu.
Nagrody i wyróżnienia:
1991 – Nagroda Wojewody Toruńskiego za szczególne wartościowe i interesujące osiągnięcia w upowszechnianiu kultury w województwie toruńskim
2000 – Nagroda w konkursie "Dzieło Roku 1999" Okręgu Toruńskiego ZPAP, Toruń
2002 – Wyróżnienie w konkursie "Dzieło Roku 2001" Okręgu Toruńskiego ZPAP, Toruń
2007 – Nagroda Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego za twórcze dokonania w dziedzinie animacji kultury
Recenzje
Czytając Kropelkę krwi zdajemy sobie sprawę, że Ćwikliński swoją twórczością odpowiada Zbigniewowi Herbertowi na pytania postawione przez niego w wierszu Do Ryszarda Krynickiego – list: czy warto zatem zniżyć świętą mowę/do bełkotu z trybuny do czarnej piany gazet. Ćwikliński odpowiada że nie warto. Jego liryka jest wyrafinowana stylistycznie i wysublimowana, perfekcyjna pod względem warsztatowym… /Janusz Drzewucki: Perfekcjonizm i styl. Rzeczpospolita, z dn. 14-15 XII 1999/
Klasycyzm Ćwiklińskiego wiedzie poprzez odkrywanie niespójności, ujawnianie sprzeczności w które od zawsze uwikłana była ludzka egzystencja. Ćwikliński dociera do tego co niełatwe, do spraw stawiających pod znakiem zapytania ludzką godność, by w ten sposób ją ocalić (…) Zasadnicze wątki tej poezji dotyczą problematyki przemijania, śmierci, roli sztuki. Korespondencja z przeszłością (…) oznacza poszukiwanie trwałych wzorców mówienia o rozterkach własnej egzystencji. Pozwala bowiem poprzez ujawnienie podobieństw przeżyć i problemów pokonać osamotnienie oraz pustkę i beznadziejność. /Beata Wołowicz: Sztuka ucieczki w wiersz. Pro Arte, 1997, nr 7/
Recenzje
Czytając Kropelkę krwi zdajemy sobie sprawę, że Ćwikliński swoją twórczością odpowiada Zbigniewowi Herbertowi na pytania postawione przez niego w wierszu Do Ryszarda Krynickiego – list: czy warto zatem zniżyć świętą mowę/do bełkotu z trybuny do czarnej piany gazet. Ćwikliński odpowiada że nie warto. Jego liryka jest wyrafinowana stylistycznie i wysublimowana, perfekcyjna pod względem warsztatowym… /Janusz Drzewucki: Perfekcjonizm i styl. Rzeczpospolita, z dn. 14-15 XII 1999/
Klasycyzm Ćwiklińskiego wiedzie poprzez odkrywanie niespójności, ujawnianie sprzeczności w które od zawsze uwikłana była ludzka egzystencja. Ćwikliński dociera do tego co niełatwe, do spraw stawiających pod znakiem zapytania ludzką godność, by w ten sposób ją ocalić (…) Zasadnicze wątki tej poezji dotyczą problematyki przemijania, śmierci, roli sztuki. Korespondencja z przeszłością (…) oznacza poszukiwanie trwałych wzorców mówienia o rozterkach własnej egzystencji. Pozwala bowiem poprzez ujawnienie podobieństw przeżyć i problemów pokonać osamotnienie oraz pustkę i beznadziejność. /Beata Wołowicz: Sztuka ucieczki w wiersz. Pro Arte, 1997, nr 7/
Zobacz także:
do góry 
