Jabłońska Elżbieta - grafik
Recenzja:
Elżbieta Jabłońska swoją sztukę obdarzyła rysem autobiograficznym. Można się zastanawiać na ile ujawniła swoje życie, a na ile jest ono artystyczną kreacją. Życie domowe rodziny artystki znalazło się na cyklach jej wczesnych rysunków i obrazków (właśnie "obrazków" - przez ich niewielkie rozmiary i niezobowiązujący styl), inspirowało także wiele działań takich jak szablony - graffiti - z motywem sprzętów domowych, gry w dom, flippery dla kobiet, aż po zdjęcia i znany billboard AMS "Gry domowe", na którym artystka występuje we własnej kuchni, z własnym dzieckiem u kolan, przebrana w kostium Supermana.
O pełnym łagodnego poczucia humoru bądź absurdu lawirowaniu między prywatnym a publicznym mówi w przypadku Elżbiety Jabłońskiej wielość "wcieleń", które nakłada w swojej sztuce. A zatem zostaje Matką Polką, Supermatką, a także matką gastronomiczną - gotującą i karmiącą, przenoszącą w reklamówkach nie zakupy, a sztukę, władczynią gospodarstwa domowego prowadzącą "Gry domowe", a także kobietą współczującą ludziom i wykorzystującą swoje "cudowne" możliwości, żeby im pomagać poprzez dawanie pracy bezrobotnym i fundowanie wczasów zapracowanym. Wcieleniom Jabłońskiej nie można zatem odmówić konsekwencji. Inspirowane są kulturą masową, a także refleksją nad rolą kobiety w naszej kulturze. Zawsze pojawia się tutaj motyw dobrowolnej opieki nad kimś, kto tej opieki potrzebuje, niewymuszonego macierzyństwa – nie tylko wobec własnego dziecka. Można powiedzieć, że metaforyczne macierzyństwo towarzyszy artystce zawsze i jest spoiwem jej wielowątkowej działalności. Wymowa tej sztuki jest pozytywna, przyjazna ludziom. Jednocześnie zawiera w sobie gorzką ocenę naszej rzeczywistości. Działalność Elżbiety Jabłońskiej bywa wpisywana w nurt postfeminizmu. W odróżnieniu od sztuki krytycznej lat 90. krytyka jest tutaj zakamuflowana i łagodniejsza. Łagodzi ją akceptujący stosunek do zastanego świata, zainteresowanie ludźmi i podmiotowe ich traktowanie.
/Źródło: www.bunkier.com.pl/
do góry 
