Data urodzenia: 1898
Miejsce urodzenia: Kibarty
Maria Znamierowska-Prüfferowa urodziła się w Kibartach na granicy rosyjskiej z Prusami. Po skończeniu matury w 1915 r. przez trzy lata przebywała w Kijowie gdzie związała się ze środowiskiem polskim. Brała udział w wykładach Wyższych Kursów Żeńskich. Po krótkim pobycie w Warszawie przeniosła się do Wilna, gdzie w 1919 r. reaktywowano Uniwersytet Stefana Batorego. Po roku studiowania na Wydziale Humanistycznym kontynuowała naukę na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym, na którym od 1922 r. wykładał prof. Jan Prüffer., za którego wyszła za mąż 4 lutego 1925 r. Etnologię zaczęła studiować jesienią 1926 r., a na przełomie 1927 i 1928 r. zaczęła pracę w Muzeum Etnograficznym USB. W 1930 r. została publikowana jest praca magisterska o rybołówstwie jezior trockich. W okresie międzywojennym Znamierowska-Prüfferowa poświęciła się badaniom terenowym, gromadzeniem zbiorów oraz dokumentacji dla muzeum. Prowadziła również ćwiczenia w Szkole Nauk Politycznych przy Instytucie Naukowo-Badawczym Europy Wschodniej w Wilnie. Prowadziła również w tym czasie pogadanki w szkołach wiejskich, na uniwersytetach ludowych i w Polskim Radiu. Krótko przed likwidacją uniwersytetu w 1939 r. zdobyła tytuł doktora na podstowie pracy „Ości rybackie, próba klasyfikacji ości północno-wschodniej Polski” napisanej pod kierunkiem prof. Moszyńskiego. Dopóki było to możliwe, w czasie okupacji hitlerowskiej pracowała nadal w Muzeum Etnograficznym. W 1945 r. razem ze środowiskiem uniwersyteckim Prüfferowie przybywają do Torunia. Pracując na nowopowstałym Uniwersytecie Mikołaja Kopernika Znamierowska- Prüfferowa stara się uzyskać zgodę władz na utworzenie na wzór wileński Muzeum Etnograficznego ze skansenem na świeżym powietrzu. Otrzymawszy zgodę w 1953 r., muzeum powstaje dopiero 1 stycznia 1959 r. w budynku dawnego Arsenału. W styczniu 1947 r. została wybrana do Zarządu Głównego. Organizowała również toruński oddział PTL. Została sekretarzem oddziału, w roku 1949 r. wiceprezesem, a w 1954 r. prezesem. W 1955 r. uzyskała tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1959-1972 pełniła funkcję dyrektora utworzonego przez siebie Muzeum Etnograficznego, które posiadało w ówczesnym okresie najbogatszą kolekcję rybołówstwa tradycyjnego o charakterze ogólnopolskim, trzy wystawy stały: kultury materialnej i sztuki ludowej oraz salę rybacką w oddzielnym pawilonie oraz skansen ze zrealizowaną w całości pełną zagrodą kujawską. W 1978 r. za ogromne zasługi dla działalności PTL zostało nadane jej członkostwo honorowe PTL. Jako emerytka opracowała podsumowującą pozycję Tradycyjne rybołówstwo ludowe na tle zbiorów i badań Muzeum Etnograficznego w Toruniu. Bibliografia jej publikacji liczy ponad 130 pozycji; poza rybołówstwem dotyczą one głównie muzealnictwa, ale i folkloru, sztuki, budownictwa.
Zmarła 20 sierpnia 1990 r. w Toruniu. Od 15 grudnia 1999 r. Muzeum Etnograficzne w Toruniu nosi jej imię.
Zobacz także:
do góry 
