Wacław Szymanowski (ur. 23 sierpnia 1859 w Warszawie, zm. 22 lipca 1930 tamże) – polski rzeźbiarz i malarz tworzący w stylu secesji. Był synem pisarza Wacława Szymanowskiego i ojcem prof. Wacława Szymanowskiego. W latach 1875–1879 studiował rzeźbę u Cypriana Godebskiego i malarstwo w École des Beaux-Arts w Paryżu. W latach 1880–1882 studiował w Monachium prowadząc w tym samym czasie pracownię malarską wraz ze Stanisławem Grocholskim. W latach 1895-1905 mieszkał w Paryżu. W 1913r. oraz w okresie 1921-1922 przebywał we Włoszech. W 1889 roku za obraz „Kłótnia Hucułów” został nagrodzony złotym medalem na wystawie w Paryżu. Malarstwo porzucił w 1895, całkowicie poświęcając się rzeźbie. Jest autorem wielu rzeźb nagrobkowych oraz publicznych, jak Fala, Macierzyństwo, a także cokołu do pomnika Fryderyka Chopina w Parku Łazienkowskim w Warszawie. 2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Artysta poślubił Amerykankę Gabrielę Turner. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (Pas 33 I) w grobowcu rodzinnym własnego projektu.

Nagrobek