- Budowa
- 1904
Opis
Zakład Balneologiczny znajdujący się na terenie Wojewódzkiego Zespołu Reumatologicznego im. dr Jadwigi Titz-Kosko przy ul. Grunwaldzkiej 1/3 w Sopocie, zbudowany w 1904 r. na miejscu dawnego zakładu kąpielowego J.G. Haffnera. Pierwszy zakład balneologiczny w Sopocie został zbudowany w 1819 r. przez Karla Christopha Wegnera na terenie obecnego Parku Północnego. Do rozbudowy zakładu przyczynił się w latach 20. XIX w. Jean Georg Haffner, lekarz przybyły do Gdańska z wojskami napoleońskimi, który na zakupionej działce niedaleko plaży wzniósł nowoczesne kąpielisko lecznicze. Kolejni właściciele sukcesywnie modernizowali zakład, wznosząc w 1874 r. nowy większy budynek z 26 kabinami dla chorych. Budynek ten ustąpił miejsca obecnemu Zakładowi Balneologicznemu. W 1903 r. wyburzono stary gmach, a w przeciągu ośmiu miesięcy powstał nowy pod nadzorem lokalnego architekta Josepha Moschalla. Autorami projektu byli Heinrich Dunkel i Paul Puchmüller, absolwenci berlińskiej Akademii Budowlanej, projektanci wielu willi i budynków użyteczności publicznej w Sopocie. Prace rzeźbiarskie wykonał Fenzlof, m.in. dekorację nieistniejącego obecnie portalu północnego, a także dekorację nad głównym portalem, przedstawiającą postać syreny, trytona oraz herb miasta.
Zakład Balneologiczny został wzniesiony na planie zbliżonym do litery „C”, składa się z trzech nieregularnych skrzydeł. Północne skrzydło mieszczące poczekalnię oraz salę zabiegową posiada ciekawą, urozmaiconą licznymi kopułami bryłę utrzymaną w stylistyce secesyjnej. Założona na planie kwadratu poczekalnia jest głównym pomieszczeniem zakładu. W jej przeszklonym suficie zostały umieszczone secesyjne witraże wykonane, podobnie jak witraże z sali zabiegowej, przez Ferdynanda Müllera.
W przylegającym od strony południowej neobarokowym skrzydle mieszczą się łazienki oraz gabinety zabiegowe.
Od strony wschodniej kompleksu znajduje się obudowany komin zakładu, który spełnia funkcję latarni morskiej oraz wieży widokowej.
We wnętrzu zakładu urządzono 48 pomieszczeń oferujących różnego rodzaju kąpiele zdrowotne. Ponadto funkcjonowały tutaj tzw. cele książęce o wyższym standardzie i pokoje z wannami dla dzieci.
Po zakończeniu II wojny światowej w budynku urządzono pralnię miejską, a od 1956 r. funkcjonuje tutaj szpital reumatologiczny oferujący kąpiele solankowe, krioterapię, kinezyterapię, balneoterapię, hydroterapię, inhalację oraz zabiegi rehabilitacyjne narządów ruchu.
Galeria zdjęć
