Budynek reprezentujący nurt zmodernizowanego klasycyzmu został wzniesiony w latach 1928-1930 według projektu Kazimierza Ulatowskiego z 1927 r. Jest to wolnostojący, 3-kondygnacyjny gmach położony we wschodniej części Bydgoskiego Przedmieścia. Budynek składa się z dwóch skrzydeł zespolonych pod kątem prostym położonych u zbiegu ulic Mickiewicza i Moniuszki. Boczne skrzydło przeznaczone na mieszkania dla dyrektora i wyższych urzędników Dyrekcji wyróżnia półokrągła klatka schodowa. 

Fasada jest symetryczna z ryzalitem na osi dzielonym lizenami wykonanymi z piaskowca kieleckiego. Z tego samego materiału wykonane są rzeźby niedźwiedzi flankujące schody prowadzące do głównego wejścia oraz płaskorzeźba z godłem umieszczona nad wejściem, autorstwa współpracującego z Ulatowskim, Ignacego Zelka.

Budynek Dyrekcji jest trzytraktowy z korytarzem i westybulem pośrodku. W tylnej części znajduje się obszerna klatka schodowa doświetlona oknem.