Powrót.

Kraśniewski Bogdan

Bogdan Kraśniewski tworzy dzieła malarskie, rysunki i rzeźby. W jego sztuce sumują się doświadczenia wrażliwego człowieka, któremu troska o inną jednostkę każe widzieć wszystko głębiej i ostrzej. Jego sztuka to pochwała indywidualizmu jako drogi do realizacji ludzkich powinności. To także poruszenie tematyki nieuniknioności w życiu; zarówno drogi (Dwie drogi), wszelkich przeszkód (Mur, Labirynt) i wyborów (Na krawędzi, interwencje) oraz nadziei (Ku światłu, Oczekiwanie). To pokazanie w sposób prosty i schematyczny, postaci jako desygnatu gatunku ludzkiego uwikłanego w istnienie. Wszystkie cykle powstałe od początku lat siedemdziesiątych po czasy obecne, łączy asceza formalna i wyizolowanie jednostki oraz wspólny tytuł - Droga. Kraśniewski porusza w twórczości to, co bodaj najistotniejsze w życiu człowieka - zmagania ze sobą i z tym co wokół nas. Postaci w pracach malarza najczęściej są nagie, pozbawione dóbr i rekwizytów doczesności; wszystkie osamotnione i skupione na swych wyborach. Artysta ilustruje kondycję współczesnego człowieka. Człowieka uwikłanego w aktualną rzeczywistość, bardzo głęboko odbierającego zmiany polityczne i reagującego bezpośrednio na aktualne problemy społeczne. W twórczości Bogdana Kraśniewskiego, szczególnie w cyklu Interwencje, relacje jednostka a władza, odgrywają istotną rolę.
Życie ludzkie dla malarza jest pełną zawiłości drogą o bardzo nieprecyzyjnie określonym celu - może poza jednym, tym oczywistym. Kraśniewski zdaje się mówić, że i tak jesteśmy sami podczas wędrówki po ziemi, nawet otwarci na drugiego człowieka; siłę musimy czerpać z siebie. Świat obrazów i rysunków artysty to prosty znak tego co każdy z nas doświadcza – strachu, radości, oczekiwania czy nadziei. To twórczość mówiąca o poszukiwaniu wolności, akceptacji siebie i drugiego człowieka. Pozbawiona ozdobników i wszelkich zachęt do wieszania jej na ścianach.
Artysta jest z widzem w ciągłym, bardzo konkretnym dialogu. Wcale nie łatwym czy przyjemnym, ale wymagającym głębokich, wzajemnych rozważań. Jedną z istotnych cech wyróżniających jego sztukę jest dystans – owo spojrzenie z oddali na siebie i innych. Ta aktualna w każdym miejscu i czasie twórczość, każe zastanowić się nad samym sobą, postawić pytanie dokąd się spieszymy, przed kim/czym uciekamy, komu/czemu jesteśmy posłuszni w naszej wędrówce.
Twórczość Kraśniewskiego daje możliwości wielowymiarowego czy wielopoziomowego odczytu: jako protest przeciw totalitaryzmowi, jako przestroga przed zbyt nieuświadomionym życiem, jako wyraz wiary w moc intelektu i dobra tkwiącego w człowieku oraz w jego ogromną wolę walki. Kraśniewski jest konsekwentny w swej twórczości. W każdym czasie dostrzega zagrożenia dla jednostki i potrafi silnie się im przeciwstawić. Buduje obraz tak, że myśli widza kierują się nie na jego ocenę a na analizę swego postępowania wobec innych, w sytuacji na obrazie przedstawionej.
Znamienne dla tematyki prac Bogdana Kraśniewskiego i niejako na przekór wszystkiemu, jest trwanie i dążenie pomimo przeciwności. Wojciech Skrodzki pisał o optymizmie artysty. Ów wewnętrzny optymizm przejawia się w ukazaniu ogromnej woli człowieka, jego siły i wiary mogącej obalić wszechobecne mury, pomagającej wychodzić z zawiłych labiryntów czy wreszcie nie gubić się we wszechogarniającej przestrzeni.


Anna Kroplewska-Gajewska






do góry