Basiul Marek
Autorecenzje:
Moje zainteresowania zawsze skupiały się wokół tego, co nazywamy warsztatem graficznym. Może dlatego, że tę sferę sztuki, chyba jak żadną inną, dyscyplinuje konieczność posługiwania się technicznymi środkami do wyrażania graficznych treści. Graficznych, ponieważ wszystkie inne – społeczne, polityczne, religijne, itp. – są treściami wtórnymi i jako takie są dla mnie mniej znaczące.
/Marek Basiul: O dualnej naturze grafiki. Toruń 2006/
Moim założeniem jest prostota formy i oszczędność wypowiedzi. Ograniczam się do typowego dla druku wypukłego środka graficznego, jakim jest szrafirunek oraz do zgeometryzowanej struktury rastra, której jednostkę modularną stanowi koło. Posługuję się przy tym prostymi narzędziami. (...) Staram się, aby narzędzie pozostawiało typowy dla siebie ślad, określający jednocześnie jak najlepiej charakter techniki.
/Marek Basiul, 1997, Kraków/
Recenzja:
Marek Basiul konsekwentnie dba o swój rozwój artystyczny. (...) Jego grafiki są rozpoznawalne i odmienne od wszystkich innych autorów, których widziałem. Autor lubi w nich zdecydowanie przeciwstawiać dwie różne materie. (...) Każdy element zajmuje sobie właściwie miejsce i proporcję. (...) Basiul wzbogaca wyraz swoich prac przez wyszukane zabiegi techniczne, np. rzadko spotykany druk w czerni z dwóch różnych klisz, gdzie ślady dłuta krzyżują się ze sobą, tworząc nową fakturalną jakość powierzchni, niemożliwą do uzyskania samym tylko dłutem na jednej kliszy, a jednocześnie poprzez podwójny nadruk następuje pogłębienie i uszlachetnienie czerni. Basiul potrafi z pasją i cierpliwością zakreskować małym narzędziem olbrzymie płaszczyzny, będąc przekonanym, że w konkretnej grafice jest to niezbędne, jest warunkiem, że praca będzie udana. (...) Klarowność tych prac pozwala oglądającemu na rozpatrywanie poszczególnych elementów składowych formy w relacji między sobą, czy też między formą a treściami, którymi te doskonałe grafiki są nasycone.
/art. graf. Piotr Gojowy, prof. UMK/
do góry 
